river-aidan.nl

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een stukje schreef over onze lieveling. En er is alweer zoveel gebeurt in zijn jonge leventje. De tijd gaat zo snel: over twee weken is River 3 maanden, de leeftijd dat de meeste kinderen voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaan. Ik kan me niet voorstellen dat we River daar achter zouden moeten laten. Gelukkig hoef ik daar ook niet over na te denken, want als ik over twee weken weer aan het werk ga, passen zijn oma’s op.

Aan het begin van de maand moesten we naar het consultatiebureau. River kreeg zijn eerste twee vaccinaties. Ik zag er erg tegenop en gelukkig kon Michel vrij krijgen om mee te gaan. De CB-verpleegkundige wilde eerst een gesprekje met mij en Michel over hoe ons het ouderschap tot nu toe beviel. Het werd een erg gezellig gesprek, want Michel en ik genieten met volle teugen van River en ons nieuwe leven als papa en mama.
We hadden het ook nog even over het korte tongriempje bij River. Hij had moeite met het drinken van borstvoeding en ook om andere redenen (spraakproblemen, mondhygiëne etc.) wilden we eigenlijk dat het werd doorgeknipt. Ze verwees ons door naar de huisarts.
Daarna keek ze nog even naar River’s nek, heupjes en hoofdje. Alles was gelukkig goed. Toen kwamen de prikjes. Het eerste prikje ging in zijn rechterbeentje, hij moest even huilen. Het tweede prikje was venijniger en het duurde wat langer om hem te troosten.
Bij thuiskomst viel River bijna meteen in slaap in de box. Maar na een uurtje begon hij vreselijk hard te huilen. Zijn rechterbeentje was rood en een beetje dik. Bij elke beweging van zijn been brulde hij het uit. Het was zo zielig en ineens voelde wij ons zo machteloos. Troosten ging bijna niet en ik belde de spoedpost om te horen of dit wel normaal was. We werden gerustgesteld en mochten weer bellen als we ons zorgen maakte. Maar River viel snel weer in slaap en had verder gelukkig geen last meer.
De volgende dag konden we al terecht bij de huisarts voor zijn tong. Ze keek ernaar en maakte direct een afspraak voor ons bij de KNO-arts in het ziekenhuis. Vorige week woensdag mochten we komen. Ik moest met River op schoot in een soort tandartsstoel gaan zitten en de arts keek in zijn mond. Hij zag het meteen en vroeg naar de belemmeringen die River ondervond van het riempje. De arts begon zelf al over eventuele problemen in de toekomst met het riempje en stelde voor om het meteen door te knippen. Hij vroeg aan Michel of hij achter mij Rivers hoofdje wilde vasthouden of dat hij er een verpleegster bij moest halen. Michel koos voor het laatste. Niet alleen was hij bang dat hij zijn hoofdje te voorzichtig vast zou houden, ook vond hij het voor River niet prettig als hij ons alle twee niet kon zien tijdens de ingreep.
De arts pakte een heel groot pincet en een groot soort nagelschaartje. Vanaf dat moment keek ik de andere kant op… Ik voelde River tegenstribbelen en beginnen met huilen. Ineens begon hij heel hard te huilen en ik hoorde de arts zeggen dat het was gelukt. Het bloedde al bijna niet meer toen ik hem op mijn pink liet zuigen. En na een paar minuten was ons arme mannetje weer rustig. Thuis legde ik hem meteen aan de borst en Halleluja, het ging stukken beter!
Het is erg grappig om te zien hoe River zijn tong opnieuw ontdekt. Hij steekt vaak zijn tong uit, vooral naar zijn moeder : )
Nu weer wat leuker nieuws. vandaag komt de bakfiets die we een paar weken geleden hebben besteld, hoi! We hebben daartoe besloten omdat het veel makkelijker is met boodschappen doen en natuurlijk omdat het hartstikke leuk is om met de bakfiets en River rond te toeren. Ook verheugen de nichtjes en neef (Lynn, Mitch en Anna) van River op een ritje. En wij ook, want wat is nou leuker om met een bak vol lieve kinderen rond te fietsen?
We hebben trouwens ook een berg met foto’s die we graag met jullie willen delen, maar we hebben een probleempje met de software, dus nog even geduld!
 

Item toegevoegd op ma, 18/05/2009 - 23:39

• Saskia's blog