river-aidan.nl

Dinsdag 7 april had River zijn eerste afspraak op het consultatiebureau. Tot een week geleden was het gevestigd in een gezondheidscentrum tegenover het huis van mijn zus. En (bijna) iedereen weet dat dat twee straten ‘verderop’ is.

Echter, nu de Weidevenne groter en groter aan het worden is, hebben ze daar ook een spik splinternieuw gezondheidscentrum gebouwd. En je raad het al, “mijn” consultatiebureau is daar naar toe verhuisd.

Want Purmerend groeit en bloeit, maar drie consultatiebureau’s voor een stad met 78.850 inwoners (31 dec. 2008, bron: CBS) vinden “ze” meer dan genoeg. Dat betekend voor mij een half uur lopen, straks als River kan zitten 10 minuten fietsen en als het regent en zolang ik nog niet optimaal herstelt ben mijn mama of zwager lief aankijken en dan met de auto. Want een busverbinding is er niet.

Maar eigenlijk vind ik de afstand helemaal niet erg, ik vind wandelen heerlijk en ik kan niet wachten om een fietsstoeltje aan te schaffen en lekker te gaan fietsen met River. Ik vind het gewoon achterlijk dat ze niet een vierde consultatiebureau openen.

Maar dit is een weblog van en over ons lekkere ventje, dus nu weer over River en zijn afspraak.

Om 11.45hr hadden we een afspraak. Michel moest helaas gewoon werken en was niet bij dit heugelijke evenement. Mama had de beschikking over de auto, dus gedrieën gingen we op pad.

Het consultatiebureau zat inderdaad in een net uit de grond gestampt gebouw, de technische diensten van verschillende instellingen liepen af en aan. We liepen door een kale, koude lange gang en aan het einde van de gang zat het consultatiebureau. Binnen was het lekker warm en het rook nog naar verse linoleum. We werden hartelijk verwelkomt door een administratrice en gaven haar het “groene boekje”. Het was rustig, dus ik mocht River al uitkleden en hij mocht op de weegschaal en daarna in een bakje waar hij werd opgemeten. Dat bakje lijkt enorm op de voetenmeters die je wel in schoenenwinkels ziet. River dacht dat hij in bad ging, in plaats daarvan werd hij op een stapel vloeipapier gelegd en kreeg hij een plankje tegen zijn voeten. De kilo’s en centimeters werden in zijn boekje genoteerd en River mocht weer in zijn warme doek gewikkeld worden in afwachting van de arts.

Al gauw waren we aan de beurt. We kwamen in een grote ruimte met een heel groot (consultatie?) bureau en wat kastjes. Op het bureau lag een aankleedkussen. Eerst stelde de vriendelijke vrouwelijke arts wat vragen aan mij over hoe het moederschap mij beviel en of het was wat ik ervan verwacht had. Wat een vraag!

Daarna nam ze het dossier van River door en stelde ze nog wat vragen over de bevalling. Toen mocht ik River op het kussen leggen. Ze luisterde naar zijn hartje en naar zijn longetjes. Ze strekte zijn beentjes en controleerde zijn heupjes. Dat was allemaal prima. Ook keek ze met een lampje in zijn oogjes om zijn lenzen te controleren: ook goed. Toen zei ze dat ik niet moest schrikken: ze tilde hem op onder zijn armpjes en liet zijn hoofdje achterover hangen. Daarmee controleerde ze zijn nekspieren. Ik kreeg als huiswerk mee om River wat vaker in de box op zijn buik te laten liggen, natuurlijk alleen als hij wakker is!

Verder mocht ik nog wat vragen stellen. Ik wilde eigenlijk alleen maar weten of zijn naveltje mooi aan het indrogen was, en of het normaal is dat er nog vocht uitkomt. Ze gaf me het advies om het schoon te houden met alcohol of sterilon. Maar dat is heel slecht voor je huid. Het is niet ontstoken, dus ik vind het niet nodig om dat er in te druppelen.

Dit alles onderging River gelaten. Hij was heel rustig en gaf geen kik. Toen we weer in de auto zaten, begon hij te brullen. Alsof het toen ineens tot hem doordrong wat hij mee had gemaakt. Pas thuis op de bank, aan de borst, werd meneer weer kalm.

Item toegevoegd op zo, 12/04/2009 - 23:10

• Saskia's blog